Een jaar of vier geleden, toen hun debuutplaat “Se Nou Ki Là!”uitkwam, heette deze Haïtiaanse band nog Chouk Bwa Libeté, wat je kon vertalen als “de stam van de vrijheidsboom”. Vandaag, voor hun tweede plaat, hebben ze de “Libeté” geschrapt en worden ze bijgestaan door de Frans-Brusselse elektronici The Ångströmers, een clubje dat in het zuidelijke landsdeel al zowat overal gestaan heeft waar een podium te vinden is.

De samenwerking tussen beide gezelschappen creëerde dus heel hoge verwachtingen en naar de toernee die bij de release van deze plaat hoorde, werd met veel belangstelling uitgekeken. Toen kwam echter Corona en werd alles een beetje virtueel en vanuit “een kot” op de wereld losgelaten, zodat de plaat eigenlijk haar glorieuze entree een beetje miste. Wellicht proberen ze dat dit najaar of volgend voorjaar nog goed te maken, maar het komende zomerfestivalseizoen is alvast hopeloos verloren en dat is best jammer te noemen.

De nieuwe plaat slaat een heel andere richting in, dan wat we van Chouk Bwa kenden van hun debuut. Deze keer drukken de Ångströmers een duidelijke stempel op de gebeurtenissen, zodat het geluid heel donker en dreigend overkomt, wat voor Voodoomuziek op zich natuurlijk helemaal niet erg hoeft te zijn. De Haïtianen krijgen echter nog wel voldoende speelruimte om datgene waar zij zo sterk in zijn, toch nog geplaatst te krijgen: het ritmische, het dansbare moet altijd primeren bij die jongens en dat is op deze plaat toch weer zeer OK.

De call-and-response gezangen, vermengd met de bijzonder gecompliceerde, zogeheten polyritmische inkleuring, zorgen voor een heel bijzonder sfeertje, dat je je kunt voorstellen op een zomers festival, maar net zo goed in het holst van de nacht in een undergroundclub. Heel aanstekelijk allemaal… En toch mis ik iets. Het duurde even voor ik er uit was, maar ik denk dat ik het nu wel weet: ik mis echt “samenspelen”. Bij momenten lijkt het alsof de dansjongens in de studio aan de slag zijn gegaan met opnames van Chouk Bwa. Dat klinkt een beetje raar, ik besef het, want ik weet best dat ze heus wel al vaak samen op het podium stonden. Het klinkt ook negatiever dan ik bedoel, maar de echter interactie, het heen-en-weer-gaan tussen beiden, komt, althans op de plaat, een ietsje te weinig uit de verf. Wat een schitterende plaat had kunnen worden, is nu gewoon een heel goeie, vernieuwend klinkende plaat. Vind ik…maar, zodra ik de kans krijg, ga ik toch nog maar eens kijken want de vorige keer dat ik ze samen bezig zag, was ik meer dan onder de indruk.

(Dani Heyvaert)